Do zawarcia umowy o pracę może być dojść w drodze rokowań bądź przez przyjęcie oferty złożonej przez jedną ze stron. Zgodnie art. 71 Kodeksu cywilnego – dalej k.c. w związku z art. 300 Kodeksu pracy – dalej k.p. ogłoszenia skierowane do ogółu lub do poszczególnych osób poczytuje się w razie wątpliwości nie za ofertę, lecz za zaproszenie do rozpoczęcia rokowań dotyczących zawarcia umowy o pracę. Z powyżej regulacji wynika, że ogłoszenia rekrutacyjne skierowane do nieokreślonego z góry adresata, są w istocie zaproszeniem do zawarcia (wynegocjowania) umowy o pracę. Nie należy takiego ogłoszenia traktować jako wiążącej oferty zatrudnienia danego kandydata. Ogłoszenie wyraża zainteresowanie danego podmiotu zatrudnieniem osoby na danym stanowisku i na określonych warunkach, jednak warunki te podlegają stosownym negocjacjom. W praktyce najczęściej wygląda to tak, że osoba zainteresowana odpowiada na ogłoszenie, składając swoją aplikację (CV), która następnie podlega ocenie pracodawcy. W dalszej kolejności przeprowadzana jest rozmowa kwalifikacyjna etc. Dopiero na podstawie powyższych działań strony dochodzą do porozumienia odnośnie nawiązania zatrudnienia i jego warunków. Sąd Najwyższy w wyroku 21 grudnia 1976 r., (sygn. akt: I PR 98/76), stwierdził, że ogłoszenie zamieszczone w gazecie jest zaproszeniem do wszczęcia rokowań w przedmiocie umowy o pracę.
Z kolei oferta zawarcia umowy w rozumieniu k.c. to oświadczenie złożone konkretnemu kandydatowi jako drugiej stronie umowy o pracę. Aby była wiążąca, musi określać wszystkie istotne postanowienia tej umowy, m.in. rodzaj umowy, rodzaj pracy i miejsce jej wykonywania, wynagrodzenie ze wskazaniem składników wynagrodzenia, wymiar czasu pracy, termin rozpoczęcia pracy. W takiej sytuacji do zawarcia umowy o pracę doszłoby, gdyby kandydat przyjął ofertę bez zasadniczych modyfikacji i w terminie określonym w ofercie, a w przypadku gdy taki termin nie został określony, niezwłocznie po jej otrzymaniu.